Afdrukken

Friday July 16

Vanaf vandaag zouden we naar het noordwesten gaan. Het doel voor de komende twee dagen was het Suwannee State park. Relaxen in de natuur. Bas wilde echter graag naar een alligatorfarm in St Augustine waar we dertien jaar geleden ook zijn geweest. Hij kon zich dat nog goed herinneren en het was toen inderdaad erg leuk. Dus hebben we de route aangepast en zijn we naar St. Augustine gegaan. St. Augustine ligt in het noordoosten aan de Atlantische kust. We hebben eerst de snelweg genomen naar Orlando maar vanaf Orlando hebben we binnenwegen gepakt. Over de 436 naar Eustis en daarna de 19 door het Ocala National Forest. Een erg mooie route. Onderweg zijn we even gestopt om te tanken en wat te drinken bij het tankstation. Het tankstation op het kruispunt was meteen de lokale supermarkt en bevatte ook een Subway. Er stonden zeker wel tien verschillende soorten koffie klaar. Ik ben maar veilig voor de Dark Roasted gegaan. Wilma een beker thee, Daan koekjes en frisdrank en Bas en Jeffrey uiteraard maar weer een Sub. De klanten van het tankstation waren allemaal lokale mensen die elkaar goed kenden. Aan de tafeltjes zaten ook een paar ‘echte’ Amerikanen. Onder andere een man die lekker uit een blikje ravioli zat te eten. Via Palatka kwamen we tegen drie uur we in St. Augustine aan. Deze plaats heet de oudste nederzetting in Amerika te zijn. Er staan inderdaad een hoop oude gebouwen waaronder een oud Spaans fort. Daarnaast zijn er veel musea. Wij zijn echter doorgereden naar de Alligator Farm. Helaas kregen we geen korting. Met ons ANWB pasje hadden we 10% gekregen. Helaas lag die thuis en we werden niet op onze kleur ogen geloofd. Dus $ 22 de man. Het was allemaal heel herkenbaar. Er was wel het een en ander veranderd maar over het algemeen leek het op het park van dertien jaar geleden. De jongens gingen al gauw hun eigen weg en Wilma en ik de onze. Heel veel soorten alligators en krokodillen hebben ze daar. Verder nog schildpadden, slangen, vogels en andere reptielen. Naast een stuk grond met een groot aantal grote alligators is het hoogtepunt het meer met heel veel alligators. Via een loopbrug kan je over het meer lopen en de alligators bekijken. Je kan ze ook voer toegooien. Dit is speciaal voer wat voor 25 cent in een automaat te koop is.

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Om vier uur liet een hele kleine verzorgster zien hoe je met grote alligators moet omgaan. Zij liever dan ik. Deze beesten zijn erg groot met een hele grote bek vol tanden. Ze liggen heel lui op de grond of in het water maar ze kunnen ook snel en agressief zijn zoals we later hebben kunnen zien bij het voederen.

Even spelen. Er liggen nog ruim dertig van deze jongens er omheen.

Om vijf uur was er een uitleg over een schildpad, een reptiel en een boa. De boa mocht later aangeraakt worden. Dertien jaar geleden mocht je met een slang om je nek op de foto. Dat kan nu ook maar kost geld. Tijden veranderen. Er was ook een ruimte waar aandacht werd besteed aan Gomek, de grootste krokodil. Tot 1997 heeft deze op de Alligator farm vertoefd. Nu hebben ze ene vervanger Maximo. Toch ook al een 15 feet lang. Om zes uur eindelijk de voedertijd voor de grote alligators die leven op klein stuk grond aan het begin van het park. De meesten hadden al in de agten dat het zo ver was want die gingen bijtijds het water in om onder de voederplaats een goede plek in te nemen. De kleine verzorgster kwam om zes uur met een ton vol alligatorkoekjes, speciaal voer voor deze beesten. Het is mooi om te zien hoe deze log en lui ogende beesten het water in duiken om een stukje voedsel te bemachtigen. Een paar werden zelfs tot springen bewogen. Het is ook mooi om te zien hoe ze onder en over elkaar kruipen om ergens bij te kunnen.

Om een uur of half zeven zijn we vertrokken en naar een nabij gelegen campground gegaan. Men begon inmiddels al weer aardig hongerig te worden en er lokte een Italiaans restaurant op de hoek, Amici. Op de vraag of men hier zin in had werd verrassend positief gereageerd. Het was druk dus we moeten even wachten. Maar dat was het wel waard. Vooraf waren er de garnalencocktails en minestronesoep. Wilma had daarna lekker spaghetti en de mannen namen allemaal een pizza. Bas een margarita, want die wil er niets vreemds op, Daan en Jeffrey een mozzarella en ik een romana (kaas, paprika, worst. Welke maat? We konden kiezen uit 10”, 14”of 16”. 10” is ons duidelijk te min. Jeffrey en ik namen een 14”, Bas en Daan een 16”. Toen deze op tafel gezet werden bleek hoe huge deze waren. Mensen om ons heen keken verwonderd naar onze tafel. Op de margarita zaten allemaal verse tomaten. Niet echt het geliefde voedsel van Bas maar hij is er toch op aangevallen. Het bord spaghetti was overigens ook niet echt klein. Wel erg lekker. Na iets meer dan een kwart pizza hield Daan het voor gezien. Niet vanwege de hoeveelheid maar meer vanwege de vele dikke stukken verse mozzarella die op de pizza lagen. Het ging hem tegenstaan. Hij heeft daarna Wilma geholpen met de spaghetti. Jeffrey had ook wel wat problemen met de mozzarella. Die heeft de helft gelaten voor wat het was en heeft nog twee stukken van mijn zeer lekkere romana pizza genomen. Mijn redding. En dan Bas. Die ging het volgens ons dus ook niet redden. Toen er nog drie(grote) stukken lagen stopte hij, vroeg vervolgens aan de bediening of die opgewarmd konden worden, kreeg ze heet weer terug en at ze vervolgens op. Ongelofelijk. Uiteraard kregen we nog de vraag of we een dessert wilden. Nou we zaten allemaal proppie. Een koffie of thee wel. Behalve Bas. Die lustte nog wel een dessert. Hij zocht een soort chocolademouse met slagroom uit. We hebben een klein hapje geproefd, erg lekker en machtig. Bas at het lekker op. Naast ons zat een gezelschap een verjaardag te vieren. Nog heel even meegevierd. Heel lekker gegeten en een zeer goede bediening. Aanrader als je er in de buurt bent.

Terug in de camper met een potje klaverjassen verder uitgebuikt.

Vorige Volgende